MySQL error /home/jacob/domains/loggy.nl/public_html/logs/layout.php on line 83
insert into online values
(
'',
   '',
   '1711714687',
   '3.233.232.21',
   'ouderejongere-/'
)


Incorrect integer value: '' for column `jacob_weblog`.`online`.`userid` at row 1
URL: /
IP: 3.233.232.21
UserAgent: claudebot

Post:
Array
(
)


GET:
Array
(
    [gebruikersnaam] => ouderejongere
)


Sorry, there was an error, we are notified of the issue and will be resolved as soon as possible
ouderejongere - Home
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina
loggy.nl Home
Weblog maken
RSS Feed

Abonneren!

you'd better run


September was voorbij, en de eerste herfstkleuren werden al zichtbaar, hoewel de zon nog steeds zijn best deed de herinnering aan de zomer levend te houden. De temperatuur was nog aangenaam, maar wel al merkbaar lager in voorbereiding op een nieuw seizoen. Een nieuw seizoen, en een nieuwe start.

Na wat getreuzel in de gang, opende ik de voordeur van onze eengezinswoning, en sukkelde op een drafje naar mijn verderop geparkeerde auto. Een nonchalante blik moest mijn onzekerheid verbergen, net als het iets te wijde trainingspak mijn buik, die allang geen buikje meer mocht heten.

Vlug de auto in, starten en de straat uit rijden. Gelukkig waren er niet veel mensen op straat, en de kans dat ik nu nog bekenden ging tegenkomen schatte ik in op minimaal tot nihil.

Meezingend met de autoradio, een swingende cd met opnames van het `Brian Setzer Orchestra`, keek ik op de stoel naast me waar ik gerustgesteld werd door de aanblik van een bidon met water. Water wat ik straks heel erg nodig ging hebben.

Martijn ging sporten! Ja, en nu echt.

 

Goed, eind februari was ik veertig geworden, en een van m´n voornemens was om dan eindelijk maar eens te gaan bewegen. Van de gulle giften van mijn vrienden, familie en bekenden, besloot ik zodoende naar Scapino te gaan om enigerlei sportkleding aan te schaffen. Een korte witte tennisshort, vooral vanwege die handige zakken, twee katoenen polo´s van het eigen merk “dutchy” en een paar zwarte zaalschoenen moesten mij helpen een gespierd lijf en topconditie te verwerven.

Het moest er nu maar eens van komen, ruim anderhalf jaar na de laatste sigaret.

Diverse diëten en een eerdere periode van niet roken, hadden al bewezen dat ik genoeg doorzettingsvermogen had, en dat er naast het afvallen ook flink bewogen moest worden.

Makkelijk gezegd, en door mijn werk ook redelijk eenvoudig gedaan.

Op mijn werk, in de kelder is namelijk al jaren geleden een sportzaaltje annex fitnessruimte ingericht, waar eigen personeel onbeperkt gebruik van mag maken. Dus na een ochtenddienst, en voor een middagdienst kon ik mooi rustig aan beginnen met sporten.

Zes minuten op de loopband, zes minuten op de fiets, wat krachttraining met gewichten, een potje bankdrukken en tweehonderd meter roeien leek mij een mooi schema.

Ik zie mezelf nog op m´n werkplek in de controlekamer binnenkomen na de eerste keer; hijgend, nazweetend met nu al over mijn hele lijf het gevoel van beginnende spierpijn. En dan jezelf nog even groot zien te houden tegenover je collega’s. Je wilt natuurlijk niet en public afgaan.Het hijgen en de spierpijn werden gelukkig al snel een stuk minder. En ik merkte na een paar weken ook op, dat de trappen ineens een stuk minder steil waren. Ze leken zelfs opeens veel minder treden te hebben ook.

Ik was in ieder geval een stuk vlotter boven, met een bijna regelmatige ademhaling.

Het grootste nadeel van mijn sportieve inspanningen was eigenlijk alleen maar dat ik er een gigantische eetlust van kreeg, en dus niet echt veel overgewicht wist weg te werken. Ook al niet omdat ik ook wat meer spiermassa aan het kweken was. En dat weegt ook!

Toen dan ook de zomervakantie begon, met alle leuke dingen die daarbij horen, kwam het sporten op een laag pitje te staan. Na de vakantie, als de kinderen weer naar school zijn en alles weer normaal is, ga ik weer sporten.

Dit beloofde ik mezelf, en mijn vrouw.

Maar, de scholen begonnen weer, en ook ik was al weer een paar weken aan het werk, en gesport werd er nog steeds niet.

Ik moet ook zeggen dat het niet zo heel erg leuk was, dat sporten daar in dat zaaltje, in die kelder.

Goed, er staan een paar goede apparaten, je kunt een muziekje opzetten, maar je bent daar helemaal alleen. Er is negen van tien keer geen aanspraak van andere sportievelingen, en dan loop je met dat ouwe iets te dikke lijf op een loopband hijgend mee te zingen met een stukje rockabilly van de Stray Cats. Niet echt muziek om ritmisch op te sporten volgens de kenners, maar ja, wel mijn smaak.

Ondertussen kijk je naar een met spiegels beklede wand, en ik verzeker je dat de motivatie op dat moment ver te zoeken is. Heb je stiekem wel eens gedroomd van een V-vormig bovenlijf, met aan de voorkant zo’n sixpakje; loop je te kijken naar een ouwe afgeleefde kop met steeds dieper wegzakkende ogen, waar het zweet tappelings vanaf druipt. Die honderd procent katoenen polo van Scapino werkt ook niet echt mee, het zweet wordt zichtbaar in de vezels gezogen, en de stof kleurt steeds donkerder in een pallet van onsmakelijke vochtplekken.

Je kunt het bijna ruiken!

 

De zomer was dus voorbij, de barbecue en het kleine bierkoelkastje in de schuur hadden overuren gedraaid, wat niet gezegd kon worden van mijn stofwisseling. Ondertussen was het zomaar oktober geworden, en zit ik dus in mijn auto, gekleed in trainingspak en op sportschoenen, op weg naar het “Strand van Luna”. Daar ligt een mooie vlakke asfaltweg waarop alleen gefietst en gelopen mag worden langs het strand. En op dat strand hoefde ik, twee maanden na de zomer, geen toeschouwers te verwachten. Rustig aan parkeerde ik de auto, en begon meteen aan een geïmproviseerde warming-up.

Ik had namelijk wel eens gehoord hoe belangrijk het is om je eerst op te warmen, voordat je volle bak begint te sporten.

Het is al jaren, tweeëntwintig om precies te zijn, geleden dat ik echt gesport heb, dus de kennis van een goede opwarming is een beetje roestig geworden. Hoewel een beetje rekken en strekken me nog wel zal lukken. Vooral als ik mezelf met één hand aan de dakrail van de Ford in evenwicht kan houden.

Stevig haal ik de koele herfstlucht door m’n neus naar binnen. Ik houd hem even vast en blaas dan krachtig weer uit, één neusgat om de beurt dichtdrukkend om de luchtwegen vrij van snot te maken.

Waar je de gemiddelde profvoetballer de dorrels meters ver het veld op ziet snuiten, kan ik in het dashboardkastje op zoek naar een doekje om het voorpand van mijn trainingjack weer toonbaar te maken. Hoe doen die gasten dat toch? Ik heb dat in ieder geval nooit gekund.

Maar goed, nog wat huppelen en zwaaien met de armen, een blik op mijn horloge. De secondewijzer kruipt naar de twaalf, een laatste blik in de verte, en vanuit een half mislukte huppel ga ik over, in wat het best omschreven kan worden als een sukkeldrafje.

Ik ren!

Niet hard, niet mooi misschien, niet vloeiend ook, maar ik ren!


10:21:05 06 Oktober 2010 Permanente link Reacties (1)

Outlet NL female 140915 - 030216 468x60


Weblog